ਪੜ੍ਹੋ.ਲਿਖੋ.ਸਿੱਖੋ
ਗਿਆਰ੍ਹਵੀਂ ਤੇ ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿਚ ਸਾਨੂੰ ਮਾਸਟਰ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਇਤਿਹਾਸ ਪੜਾਇਆ, ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਹੀ ਕੀ ਬੱਸ ਇਤਿਹਾਸ ਨਾਲ ਇਕ ਗੂੜ੍ਹੀ ਸਾਂਝ ਪਵਾਈ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ‘ਸਰ’ ਦੀ ਥਾਂ ‘ਬਾਬਾ ਜੀ’ ਕਹਿ ਕੇ ਸੱਦਦੇ, ਹੁਣ ਸਮਝ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਕੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਇਕ ਧਰਤੀ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਇਨਸਾਨ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੀ ਸਾਈਕਲ ਉੱਤੇ ਕੁੜਤੇ ਪਜਾਮੇ ਵਿਚ ਸਕੂਲ ਆਉਣ ਦੀ ਦਿੱਖ ਭਾਵੇਂ ਬੜੀ ਆਮ ਜਿਹੀ ਲਗਦੀ ਹੋਵੇ ਪਰ ਸੋਝੀ ਤੇ ਸਮਝ ਉੱਤਮ ਦਰਜੇ ਦੀ ਸੀ, ਜਿੰਨਾ ਸਮਾਂ ਬਾਬਾ ਜੀ ਤੋ ਅਸੀਂ ਪੜ੍ਹੇ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਜਵਾਕ ਨੂੰ ਝਿੜਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਖਿਆ।
ਪਿਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਲੰਡਨ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਕਰੋਮਵਿੱਲ ਰੋਡ ਤੇ ਸਥਿਤ “ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਅਜਾਇਬ ਘਰ” ਦੇ ਬਾਹਰ ਸੜਕ ਦੀਆਂ ਬੱਤੀਆਂ ਤੇ ਢਲਦੇ ਦਿਨ ਮੇਰੇ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਲੜਾਂ ਵਾਲੀ ਕਾਲੀ ਪੱਗ ਸਜਾਈ ਮੇਰੇ ਹਮ-ਉਮਰ ਸਰਦਾਰ ਨੇ ਆ ਆਪਣਾ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਲਾਇਆ।
ਰੁਕਦਿਆਂ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਫ਼ਤਿਹ ਬੁਲਾਈ ਤੇ ਮੇਰੇ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਤੇ ਲੱਗੇ “ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ” ਵਾਲੇ ਸਟਿੱਕਰ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਪ੍ਰਗਟਾਈ। ਐਨੇ ਨੂੰ ਲਾਈਟਾਂ ਹਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਤੇ ਅਸੀਂ ਦੋਹੇਂ ਕਾਰਾਂ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਮੂਹਰੇ ਦੌੜ ਵੱਟ ਗਏ।
ਯੂਕੇ ਵਿਚ ਚੰਗੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਦਾ ਜਾਲ ਵਿਛੇ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣ ਤੋਂ ਕੰਨੀ ਕਤਰਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਚਲਾਉਣ ਵੀ ਤਾਂ ਹੈਲਮਟ ਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆਤਮਿਕ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨ ਕੇ ਚਲਾਉਂਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਜੋ ਕਾਰਾਂ ਤੇ ਟਰੱਕਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ ਉੱਨੀ ਇੱਕੀ ਹੁੰਦਿਆਂ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਬਚਾ ਹੋ ਸਕੇ।
ਅੱਖਰ